Historia o trzech śmiejących się małpach
W pewnej wiosce w sercu Azji mieszkały trzy niezwykłe małpy. Nie były zwykłymi zwierzętami – miały w sobie mądrość, która zdawała się przenikać serca i umysły ludzi. Ich imiona nikt nie znał, bo nie mówiły ani jednego słowa. Były jednak znane w całej okolicy jako „trzy śmiejące się małpy”.
Każdego dnia pojawiały się na rynku wioski. Siadały na dużym, kamiennym placu, gdzie zwykle handlowano warzywami i przyprawami, i zaczynały się śmiać. Ich śmiech był zaraźliwy – głęboki, szczery, radosny. Z początku mieszkańcy wioski byli zdziwieni. „Z czego te małpy się śmieją?” – pytali. Ale nie trwało długo, zanim zaczęli się śmiać razem z nimi.
Kiedy tylko małpy się śmiały, cała wioska przystawała. Rolnicy, kupcy, dzieci – wszyscy porzucali swoje zajęcia, by cieszyć się chwilą. Śmiech zbliżał ich do siebie, przypominał im, że życie jest pełne piękna, jeśli tylko potrafimy je dostrzec.
Pewnego dnia jedna z małp umarła. Ludzie zgromadzili się wokół niej, smutni i zaniepokojeni. „Czy to koniec ich śmiechu?” – zastanawiali się. Zamiast jednak rozpaczać, dwie pozostałe małpy zaczęły śmiać się jeszcze głośniej.
Ich śmiech brzmiał tak szczęśliwie, że mieszkańcy nie mogli się powstrzymać i również zaczęli się śmiać. To był moment, w którym wszyscy zrozumieli przesłanie trzech małp: życie to nieustanna zmiana, a śmiech jest naszą siłą. Nawet w obliczu śmierci możemy znaleźć radość, bo to, co naprawdę się liczy, to chwile, które dzielimy ze sobą.
Od tamtej pory w wiosce już nigdy nie było smutku, który trwałby długo. Ludzie nauczyli się patrzeć na życie z dystansem, wdzięcznością i uśmiechem – dokładnie tak, jak nauczyły ich trzy śmiejące się małpy.